WAT EEN BIJZONDERE VERJAARDAG

Het begon allemaal dinsdag. We gingen samen met alle buren uit eten bij café Loco, wat we eigenlijk iedere dinsdag doen. Om 12 uur was ik dan jarig. De buren gingen aftellen, en toen ging de muziek hard aan. Er werd voor mij gezongen, en er werden slingers opgehangen. Ook kreeg ik een feestmuts opgezet, en kwam Rico (eigenaar van café Loco) met een taart aanzetten met kaarsjes erop van 21. Deze mocht ik uitblazen, en natuurlijk mocht ik de taart aansnijden. Toen pakte hij het stukje taart en wou het aan mij geven. Maar natuurlijk drukte hij het in mijn gezicht, wat ik ook wel aan had zien moeten komen…… Daarna werd er nog meer voor mij gezongen, en er werd ook gedanst voor me. Heel gek om te zien dat mensen zo enthousiast worden van een verjaardag.

De volgende dag, dus 1 maart. Werd ik wakker gemaakt en kreeg ik een ontbijtje op bed van Loreen. Ook had ze een cadeautje gekocht bij ons tripje wat we laatst gedaan hadden. Heel fijn dat zij hem wel gekocht had, want ik was aan het twijfelen en had er later spijt van. Ze had een houten hartje gekocht, dit wordt van zachthout gemaakt door de mensen in het dorp zelf en wordt dan in het museum verkocht.

Toen gingen we om half 11 naar mijn stage naar de kindjes van de kinderopvang. Toen ik binnenkwam schreeuwden ze allemaal juffie juffie je bent jarig. En zongen ze uit volle borst liedjes voor mijn verjaardag, in het Nederlands maar ook in het Surinaams. Daarna kreeg ik een kaart van de leidsters, deze hebben de leidsters van mijn groep zelf gemaakt en aan alle andere leidsters gegeven om er wat op te schrijven. Ook kreeg ik van de kinderen nog bosjes bloemen, en een mooie bloem voor in mijn haar. Daarna heb ik zelf lekkere ijsjes uitgedeeld, want ja in Nederland met mijn verjaardag kan ik geen ijsjes uitdelen dus dacht ik hier doe ik dat wel! Voor de leidsters zelf heb ik slagroom soesjes gehaald. Deze had ik gevonden in de winkel en vond dit wel toepasselijk aangezien het wat Nederlands was en sommige leidsters dit helemaal niet kenden.

Daarna ben ik naar de kinderen van de NSO gegaan. Eerst natuurlijk opstarten en eten met de kinderen. En daarna vertelde ik dat ik ook voor hun wat lekkers had. Ik haalde ook voor hun mijn ijsjes op en hebben die samen met hun lekker opgegeten. Samen met de kinderen van de NSO en Loreen hebben wij nog een groepsfoto gemaakt. Alleen mag die helaas niet geplaats worden i.v.m. privacy, wat onder andere met de foto’s van de kinderopvang ook niet mag. Onder tussen kwamen er veel mensen naar mij toe om mij te feliciteren, omdat ze dit van andere mensen dan weer gehoord hadden. Ik had aan de leidsters van de NSO gevraagd of ik ongeveer 10 minuutjes eerder weg zou mogen, zodat ik nog met mijn ouders kon Skypen. Aangezien wij met de buren rond half 6 weg wouden gaan om uit eten te gaan. Maar toen ik tegen Loreen zei dat ik eerder weg zou mogen, begon ze op haar telefoon dingen te doen die ze normaal niet doet. Maar ik denk daar niet meteen wat achter, wat blijkt dat had ik wel moeten doen. Want toen ik weg liep zei ze van wacht even. Nja normaal loop ik ook gewoon in me eentje terug, dus ik vond het al raar dat ik moest wachten. Maar toen ik het hoekje om kwam toen zag ik dat de buren ons huisje versierd hadden en dat ze er allemaal stonden met mooie feesthoedjes op. Ze hadden lekkere dingen gekocht en dat aten we gezellig met z’n allen op. Hun hadden allemaal mooie feesthoedjes op en in kreeg een kroontje op met verschillende lampjes erop.

We gingen daarna eten bij Zus & Zo. Maar omdat de buren hadden gezegd dat ze mee zouden doen aan een voetbaltoernooi, moesten we opschieten aangezien ze daar om 8 uur moesten zijn. Dus wij snel eten en weer door. Wat bleek, we gingen helemaal niet naar een voetbalveld maar we gingen met z’n allen disco bowlen. Daar hebben we gebowld maar zonder hekjes, dus wie gooit er telkens in de goot. IK, dus helaas had ik verloren maar dat mocht de pret niet drukken. Daarna gingen we met z’n allen terug naar het huisje en hebben we daar nog even wat na gedronken en gegeten. Super lief wat iedereen zo voor mij georganiseerd heeft, en hoe druk ze er wel niet mee zijn geweest. Het is heel gek om je verjaardag in een ander land te vieren en om je ouders niet bij je te hebben die je als eerste feliciteren. Maar mijn buren hebben mij een onvergetelijke verjaardag bezorgd die ik niet snel zal vergeten. BEDANKT!