NO SPANG

En weer zijn er al bijna weer 2 stage weken voorbij sinds mijn laatste blog post. Wat gaat de tijd snel hier. Vorige week woensdag zijn wij met onze stagekindjes van het kinderdagverblijf op uitstapje gegaan. Aangezien zij nu in het thema kleding zitten zijn we naar Hermitage Mall gegaan. Dat is vlak bij onze stagplek. We gingen met alle kinderen in een bus en op weg naar de Mall. Eenmaal aangekomen liepen we langs alle winkels en bespraken we met de kinderen wat ze allemaal zagen. Toen we weer thuis waren konden we nog even snel een broodje eten en daarna moesten we weer door naar de NSO.

Vrijdag hebben wij weer gezwommen met de kinderen. Dit blijft toch leuk om te doen, heerlijk met die kinderen in het water spelen en gek met ze doen. Je merkt dat de kinderen dit erg leuk vinden aangezien ze telkens naar ons toe komen om te vragen of wij vrijdag weer met ze gaan zwemmen.

Zaterdag hadden we een heerlijke vrije dag. Wij dachten die dag goed te besteden aangezien de zon eindelijk weer scheen na vele dagen regen gehad te hebben. Wij dachten we gaan naar White Beach, dat is een aangelegd strand in Suriname want Suriname zelf kent geen stranden. En al helemaal geen blauwe zee helaas, maar daar zijn we nu wel aan gewend dat we in bruin water moeten zwemmen. Eenmaal aangekomen bij White Beach bleek het dicht te zitten. White Beach zit al sinds december dicht voor renovaties maar ze zijn nog niet begonnen met renovaties, echt op z´n Surinaams dus weer. Maar wij baalden hier erg van aangezien we al bijna 1 uur in de taxi hadden gezeten voor niks. Maar de vrouw vertelde dat Colakreek ook nog wel dicht in de buurt was, dus wij dachten dan gaan we daar maar heen. Na nog weer ongeveer 1 uur gereden te hebben kwamen we dan aan bij Colakreek. We snappen nu ook heel goed waar die naam vandaan komt, het water is zo zwart als cola en als je het water optilt heb je gewoon bruin/zwart water in je handen. Heel gek! Maar daar hebben we lekker de hele middag gelegen en zijn toen weer op huis op aan gegaan. Alleen eenmaal in onze taxi wou de taxi niet starten, waarschijnlijk een lege accu. Dus toen moest er iemand anders met startkabels bij komen en een half uurtje later konden we dan eindelijk vertrekken.

Zondag zijn we naar Fort Zeelandia gegaan, dat is een Fort wat heel belangrijk is geweest in de geschiedenis van Suriname. Ook heeft het deel uitgemaakt als gevangenis, er werd verteld dat in die kleine ruimtes wel 10 mensen zaten. Dat is echt geen pretje om te zien hoe het er vroeger aan toe ging. Maar wel heel bijzonder om te horen hoe de geschiedenis in elkaar zit.

Dinsdag begon het drama voor mij. Ik had een wondje op mijn voet, naja op zich zo gek nog niet. Maar naar mate de dag vorderde begon er zich een bult onder het wondje te vormen. Ik dacht echt van neeeee heb ik weer…. Maar toen in de middag heb ik het schoon gemaakt en gedesinfecteerd en toen begon de zwelling af te nemen. De volgende dag had ik ook nergens geen last meer van. Maar toen die middag begon mijn voet heel erg op te zwellen en zelfs mijn enkel begon dik te worden. Dus toen dacht ik maar van laat ik toch maar naar de dokter gaan. Dus Loreen ging mee naar de dokter. We waren er om kwart over 5 en de hele wachtkamer zat stampens vol. Dus dit ging een lange zit worden dachten wij. Maar wij dachten met een uurtje zijn we wel aan de beurt, maar nee hoor na 1 uur en 50 minuten werden we dan eindelijk geroepen. Terwijl de huisartsenpost eigenlijk om 6 al zou sluiten.

Waarschijnlijk heb ik een ontsteking in mijn voet en daarvoor heb ik nu een antibioticakuur gekregen, ook heb ik spulletjes om het te desinfecteren en een pil zodat de zwelling afneemt. Hopelijk gebeurt dit snel aangezien wij dit weekend naar Voltzberg gaan. Hierbij moeten wij een berg beklimmen en met een manke poot gaat dit toch wat lastiger worden. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat het goed gaat komen, let’s stay positive.

NO SPANG