DAG 2
Door: Milou
Blijf op de hoogte en volg Milou
03 Februari 2017 | Suriname, Paramaribo
Eenmaal toen Loreen wakker was, 06.45 gingen we maar vast uit bed. We hadden brood met jam gekocht bij de winkel die dag ervoor dus konden we dat lekker opeten. Daarna dachten wij dat het wel leuk was om naar het centrum toe te gaan. Wij hadden dit uitgezocht op internet en het was ongeveer 5.6 kilometer fietsen. Dus wij hebben de route opgeschreven en stapten vol goede moed op de fiets.
Gelukkig was het nog rustig op de weg. Want even later kwam er een auto aan, en wij dachten wat rijdt die auto gek. Het lijkt wel alsof hij ons aan wil rijden, hij rijdt aan de verkeerde kant van de weg. Maar nog net op het laatste moment besefte wij dat wij aan de verkeerde kant van de weg aan het fietsen waren. Aangezien ze hier aan de linkerkant van de weg rijden. Maar gelukkig hebben we het overleefd :p Was ook niet heel slim van ons, we wisten wel dat we aan de linker kant moesten fietsen, maar hebben hier totaal niet bij nagedacht toen we op de fiets sprongen.
Het begon al dat er op de route aangegeven stond vertrek in oostelijke richting. Nu zijn wij niet van die helden, om te bepalen waar het oosten is. Maar goed we dachten we fietsen naar links want we hadden het idee dat het centrum die kant op is. Maar we konden maar niet de goede straat namen vinden, aangezien niet op elk hoek van de straat een straatbordje staat. Dus uiteindelijk zijn we helemaal de verkeerde kant op gefietst, bleek achteraf. We hebben een paar om weggetjes genomen, en een paar keer de verkeerde straat in gefietst. Maar uiteindelijk kwamen we aan in het centrum van Paramaribo.
Tijdens onze fietstocht werden we vaak aangesproken en nagefloten. Ook toetert iedereen en maakt iedereen rare geluiden. Maar blijkbaar is dit iets waar we aan moeten wennen, aangezien ze dat bij alle blanke mensen doen.
In het centrum waren wij op zoek naar een simkaart, maar niemand wist eigenlijk precies waar we moesten zijn daarvoor. Ze weten vaak niet welke straat we moeten hebben of hoe het winkeltje heet. Ze stuurde ons een kant op en zeiden nog 5 minuutjes lopen en dan zie je het vanzelf. Maar dit hebben we meerdere keren gevraagd aan mensen en telkens waren het weer 5 minuutjes. Dat wij dachten van laat maar, we zoeken eerst wel wat om te eten en drinken.
We konden nog niet echt restaurantjes vinden, maar we hadden wel een winkel centrum gevonden waar we even wat konden eten en een ijsje konden halen. Toen ging onze zoektocht verder. Nu hadden we het gemunt op een pinautomaat, zodat we Surinaamse Dollars konden halen.
Maar even later vonden we toch eindelijk een pinautomaat. Maar toen wij aan het pinnen waren werden wij aangesproken, wij schrokken hiervan. Maar gelukkig was het iemand die het goed bedoelde. Hij wou graag zijn net uitgebrachte nummer aan ons verkopen. Wij zouden dit dan via bluetooth doorgestuurd krijgen. Maar wij zeiden dat we geen telefoon bij ons hadden. En na even gekletst te hebben liepen wij door.
Wij liepen op een gegeven moment in de dominee straat. Toen bedacht ik me dat daar ook het hotel zit van mijn ouders waar zij zitten. Aangezien hun een weekje langskomen in Paramaribo. Wij hadden gelezen op internet dat wij daar tegen betaling konden zwemmen, dus wij dachten laten we is even gaan informeren. Wij werden hartelijk ontvangen en kregen de benodigde informatie. Ook zei hij dat het prima was als wij even gingen kijken hoe het zwembad eruit zag. We mochten zonder begeleiding wel even naar boven toe om het zwembad te bekijken. Dit wouden wij natuurlijk graag, en wij waren verbaasd dat dat zomaar mocht. In Nederland zou je zoiets niet zo snel voor elkaar krijgen zonder begeleiding. Het zag er echt heel mooi uit, en wij gaan daar zeker een keer zwemmen.
Toen dachten wij laten we maar weer naar huis gaan, aangezien het bloedheet was geworden en wij nog niet gewend zijn aan de temperaturen van Suriname.
Eenmaal thuis aangekomen gingen wij onze koffers uitpakken en onze appartementen inrichten. Daarna hebben wij nog even geprobeerd om te skypen met onze ouders maar aangezien de wifi daar te slecht voor was hebben we maar verder rustig aan gedaan. Toen de school / kinderopvang sloot begon de wifi het steeds beter te doen, dus toen konden wij nog even skypen met onze ouders.
Daarna zijn wij lekker in het zwembad gaan zwemmen. Het zwembad is officieel van de school / kinderopvang. Deze is net gerenoveerd en ziet er veel groter uit in het echt dan dat wij of de foto’s hebben gezien. Onze stage plaats staat op een groot terrein, samen met een basisschool en de naschoolse opvang. Ons appartement staat op het zelfde terrein, vandaar dat wij ook gebruik kunnen maken van het zwembad. Het zwembad mogen wij gebruiken na schooltijd en in het weekend. Dus dat is echt heerlijk. Toen we eenmaal aan het zwemmen waren begon het te regenen dus toen maar gauw terug naar binnen en douchen.
Daarna was het tijd om eten te koken, en na het eten waren we allebei doodmoe. Toch last van een jetlag. Maar we hebben het toch nog even uitgesteld om te gaan slapen, zodat we zo snel mogelijk aan de Surinaamse tijden gewend zijn. Aangezien het hier nog 4 uur eerder is als in Nederland. Nog even een spelletje gespeeld en daarna zijn we allebei het bed in gedoken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley