GROOTSTE HEL MAAR WAT EEN BIJZONDERE ERVARING
Door: Milou
Blijf op de hoogte en volg Milou
27 Maart 2017 | Suriname, Paramaribo
Het begon vrijdag 24 april, we zouden om 7 uur vertrekken richting Voltzberg. Maar wij kennen onderhand de Surinaamse tijd en wij waren er dus rond half 8, maar dit was alsnog te vroeg want we vertrokken pas om half 10. We gingen met onze buren op trip, met 5 meiden en 4 jongens om ons te begeleiden. We moesten met de bus ongeveer 4 uur rijden, ondertussen hebben we een paar stops gehad om de laatste spulletjes aan te schaffen en toen konden we vertrekken.
Uiteindelijk kwamen we aan bij Witagron, daar moesten we wachten op onze bootmannen en toen konden we verder naar Fungu eiland. Daar sliepen wij. Wij hadden een aardige luxe kamer, dat kwam omdat er verder niks meer beschikbaar was. Dus eigenlijk hadden we geluk. We hadden een eigen badkamer en 2 bedden. Wel waren de kamers open en hadden we een balkon, dus heerlijk wakker worden met het geluid van het water. Alleen hoorden we alles van de buren, zelfs als die zacht aan het praten waren. Toen we aankwamen hebben we lekker gegeten en nog een paar spelletjes gedaan en toen op tijd het bedje in want de volgende dag zou het gebeuren.
Zaterdag gingen we de berg beklimmen. We moesten eerst 5 minuutjes met de boot vanaf het eiland. Daar begon onze klim. We moesten 8 kilometer lopen, het was bult op bult af. En met mijn manke poot was het nog echt zwaar. Toen we bij de voet van de berg waren, waren we 2 uur en 13 minuten onderweg. Terwijl ze zeiden dat we ongeveer 3 uur moesten lopen. Dus wij hadden flink doorgelopen. Maar toen kwam de grootste uitdaging, we moesten de berg beklimmen. De Voltzberg is in totaal 240 meter hoog. Het laatste stuk is zo steil dat wij niks in onze handen mochten hebben anders zouden we vallen. 1 verkeerde stap en je zou de berg af vallen. Halverwege kon ik echt niet meer en toen heeft iemand mij ophoog geduwd. Ik dacht hier blijf ik zitten gaan jullie maar lekker verder en ik zie jullie straks wel weer. Maar dat wouden ze natuurlijk niet hebben, ze zeiden we gaan of met z’n allen of we stoppen. Dus ik werd gedwongen om te gaan, maar mijn lichaam stribbelde met alles tegen. Mijn benen begonnen te trillen en mijn voet begon nog meer te steken. Op een gegeven moment werd het zo stijl dat je nauwelijks omhoog kwam. Ik werd toen ondersteund door 2 jongens en toen hebben hun mij het laatste stukje omhoog getrokken. Het moment dat wij met z’n allen boven stonden was zo bijzonder. We waren zo blij dat we alles gered hadden met z’n allen, dus hoe sentimenteel wij waren begonnen we allemaal te huilen. Van blijdschap dat we het gered hadden en dat hoe mooi het uitzicht was, er waren geen woorden voor het uitzicht. Zo overweldigend om te zien. Ook om te zien hoe ver je lichaam eigenlijk kan, als je denkt dat je niet meer kan, kun je door middel van motivatie nog erg ver komen.
Daarna moesten we nog weer naar benen, dat was net zo heftig. Alleen kon ik dit beter aan aangezien ik alleen maar mijn benen hoefde te verzetten en dan ging je al naar beneden. Alleen was het wel super eng, aangezien 1 verkeerde stap en je zou naar benden donderen. Daarna moesten we nog 3 uur weer terug lopen. Maar daar was een waterval, waar we heerlijk in konden plonsen om afkoeling te zoeken. Het was een super heftige klim, maar wel heel gaaf om meegemaakt te hebben.
’s Avonds toen we terug kwamen mochten we nog de aapjes voeren. Als je daar met bananen gaat staan komen de aapjes uit het bos naar je toe en nemen ze heel voorzichtig de stukjes banaan uit je hand. Heel lief om te zien en we wouden we er eigenlijk 1 meenemen naar huis, maar dat kan natuurlijk niet. Daarna hebben we nog heerlijk naar de sterren gekeken, aangezien je die in Paramaribo zelf niet ziet moesten we daar toch even gebruik van maken.
Zondag hebben we weer een tocht door de jungle gehad. We gingen richting de moedervallen. We moesten ongeveer 1 uurtje lopen en dan waren we er. Alleen ging dit iets minder snel dan de vorige keer aangezien nu mijn andere voet lastig ging doen. Doordat ik waarschijnlijk mijn ene voet zo ontzegd heb tijdens de klim van de Voltzberg had ik nu aan mijn andere voet een grote wond zitten. Daardoor bleef ik nog steeds mank lopen. Het huilen stond mij nader dan het lachen, want ik moest mijn voeten in een schoen stoppen wat echt niet paste. Daardoor nog schoenen van Loreen aangetrokken die 1 maat groter zijn maar dat werkte ook niet echt.
Eenmaal aangekomen bij de moedervallen zijn Loreen, Zoë en Kirsten het water in gegaan en hebben Ayla en ik heerlijk gelegen op de stenen. Nja zo lekker lag het niet, maar we konden ff uitrusten. Daarna liepen we weer terug en eenmaal thuis weer aankomen zijn we gaan chillen. Na het avondeten zijn we een film gaan kijken en toen hoorde we overal geluiden van een vogelspin. Dus wij ook kijken en ja hoor een super grote vogelspin zat daar in de boom. Ik had nog nooit zo’n grote vogelspin gezien, dus natuurlijk ff de nodige foto’s gemaakt.
De laatste dag moesten we weer terug reizen. Een lange rit, vooral omdat we uit de boot kwamen en weer op Witagron waren. Maar daar zou onze bus staan maar het duurde nog 1 uur voordat de bus er eindelijk was. Maar daarna konden we echt weer terug naar huis en uiteindelijk waren we 19.00 terug bij ons huisje. Het waren 4 slopende dagen, maar ik had het niet willen missen. Wat een bijzondere ervaring en een super veel mooie dingen mogen zien!
Uiteindelijk kwamen we aan bij Witagron, daar moesten we wachten op onze bootmannen en toen konden we verder naar Fungu eiland. Daar sliepen wij. Wij hadden een aardige luxe kamer, dat kwam omdat er verder niks meer beschikbaar was. Dus eigenlijk hadden we geluk. We hadden een eigen badkamer en 2 bedden. Wel waren de kamers open en hadden we een balkon, dus heerlijk wakker worden met het geluid van het water. Alleen hoorden we alles van de buren, zelfs als die zacht aan het praten waren. Toen we aankwamen hebben we lekker gegeten en nog een paar spelletjes gedaan en toen op tijd het bedje in want de volgende dag zou het gebeuren.
Zaterdag gingen we de berg beklimmen. We moesten eerst 5 minuutjes met de boot vanaf het eiland. Daar begon onze klim. We moesten 8 kilometer lopen, het was bult op bult af. En met mijn manke poot was het nog echt zwaar. Toen we bij de voet van de berg waren, waren we 2 uur en 13 minuten onderweg. Terwijl ze zeiden dat we ongeveer 3 uur moesten lopen. Dus wij hadden flink doorgelopen. Maar toen kwam de grootste uitdaging, we moesten de berg beklimmen. De Voltzberg is in totaal 240 meter hoog. Het laatste stuk is zo steil dat wij niks in onze handen mochten hebben anders zouden we vallen. 1 verkeerde stap en je zou de berg af vallen. Halverwege kon ik echt niet meer en toen heeft iemand mij ophoog geduwd. Ik dacht hier blijf ik zitten gaan jullie maar lekker verder en ik zie jullie straks wel weer. Maar dat wouden ze natuurlijk niet hebben, ze zeiden we gaan of met z’n allen of we stoppen. Dus ik werd gedwongen om te gaan, maar mijn lichaam stribbelde met alles tegen. Mijn benen begonnen te trillen en mijn voet begon nog meer te steken. Op een gegeven moment werd het zo stijl dat je nauwelijks omhoog kwam. Ik werd toen ondersteund door 2 jongens en toen hebben hun mij het laatste stukje omhoog getrokken. Het moment dat wij met z’n allen boven stonden was zo bijzonder. We waren zo blij dat we alles gered hadden met z’n allen, dus hoe sentimenteel wij waren begonnen we allemaal te huilen. Van blijdschap dat we het gered hadden en dat hoe mooi het uitzicht was, er waren geen woorden voor het uitzicht. Zo overweldigend om te zien. Ook om te zien hoe ver je lichaam eigenlijk kan, als je denkt dat je niet meer kan, kun je door middel van motivatie nog erg ver komen.
Daarna moesten we nog weer naar benen, dat was net zo heftig. Alleen kon ik dit beter aan aangezien ik alleen maar mijn benen hoefde te verzetten en dan ging je al naar beneden. Alleen was het wel super eng, aangezien 1 verkeerde stap en je zou naar benden donderen. Daarna moesten we nog 3 uur weer terug lopen. Maar daar was een waterval, waar we heerlijk in konden plonsen om afkoeling te zoeken. Het was een super heftige klim, maar wel heel gaaf om meegemaakt te hebben.
’s Avonds toen we terug kwamen mochten we nog de aapjes voeren. Als je daar met bananen gaat staan komen de aapjes uit het bos naar je toe en nemen ze heel voorzichtig de stukjes banaan uit je hand. Heel lief om te zien en we wouden we er eigenlijk 1 meenemen naar huis, maar dat kan natuurlijk niet. Daarna hebben we nog heerlijk naar de sterren gekeken, aangezien je die in Paramaribo zelf niet ziet moesten we daar toch even gebruik van maken.
Zondag hebben we weer een tocht door de jungle gehad. We gingen richting de moedervallen. We moesten ongeveer 1 uurtje lopen en dan waren we er. Alleen ging dit iets minder snel dan de vorige keer aangezien nu mijn andere voet lastig ging doen. Doordat ik waarschijnlijk mijn ene voet zo ontzegd heb tijdens de klim van de Voltzberg had ik nu aan mijn andere voet een grote wond zitten. Daardoor bleef ik nog steeds mank lopen. Het huilen stond mij nader dan het lachen, want ik moest mijn voeten in een schoen stoppen wat echt niet paste. Daardoor nog schoenen van Loreen aangetrokken die 1 maat groter zijn maar dat werkte ook niet echt.
Eenmaal aangekomen bij de moedervallen zijn Loreen, Zoë en Kirsten het water in gegaan en hebben Ayla en ik heerlijk gelegen op de stenen. Nja zo lekker lag het niet, maar we konden ff uitrusten. Daarna liepen we weer terug en eenmaal thuis weer aankomen zijn we gaan chillen. Na het avondeten zijn we een film gaan kijken en toen hoorde we overal geluiden van een vogelspin. Dus wij ook kijken en ja hoor een super grote vogelspin zat daar in de boom. Ik had nog nooit zo’n grote vogelspin gezien, dus natuurlijk ff de nodige foto’s gemaakt.
De laatste dag moesten we weer terug reizen. Een lange rit, vooral omdat we uit de boot kwamen en weer op Witagron waren. Maar daar zou onze bus staan maar het duurde nog 1 uur voordat de bus er eindelijk was. Maar daarna konden we echt weer terug naar huis en uiteindelijk waren we 19.00 terug bij ons huisje. Het waren 4 slopende dagen, maar ik had het niet willen missen. Wat een bijzondere ervaring en een super veel mooie dingen mogen zien!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
