GALIBI

Zaterdag 1 april vertrokken we naar Galibi. Nee dit is geen grap we vertrokken echt. Ook al dacht ons buurmeisje goede grappen te maken, maar nee daar trapten we gelukkig niet in… Grapjes zoals je veter zit los, terwijl je slippers draagt haha. We vertrokken met de bus richting Albina, deze rit duurde ongeveer 3 uur. Daarna moesten we nog zo’n 1,5 uur varen. Op de boot werden we erg nat, de zee was onstuimig. Maar natuurlijk wie zat er weer op de verkeerde plek, ik. Diegene die als een verzopen katje uit de boot kwam, ondanks dat ze een poncho om had was ik. De poncho hiel alleen op het begin even, maar door de hevige wind en de hoeveelheid water kon die het ook helaas niet aan.

Toen we eenmaal bij Galibi waren, konden we onze hangmatten ophangen want we sliepen weer lekker een avondje in een hangmat. Nooit gedacht dat dat zo lekker zou slapen. Alleen hadden we nu geen klamboe erbij zoals we de vorige keer wel hadden. Maar dat hebben we ook overleefd. Toen alles gereed was zouden we een strandwandeling maken en Galibi verkennen. Maar we kwamen eerst aapjes tegen, deze wouden wij natuurlijk fotograferen. Maar blijkbaar mocht dit niet want dat kon alleen tegen betaling. Maar dit wouden wij niet doen aangezien ze dus blijkbaar op 1 plek werden gehouden door 1 mevrouw en die sloeg de beestjes zelfs.

Bij onze strandwandeling kwamen we op een gegeven moment een schildpad tegen, maar wij dachten dat kan niet aangezien het midden op de dag was en het geen land schildpad was. Maar wat bleek helaas was hij overleden en waren ze ogen al opgegeten, omdat dat blijkbaar het lekkerste gedeelte is. Daarna kregen we ons avondeten, heerlijke pasta met kip GODDELIJK.

’s Avonds moesten wij ons klaarmaken voor de tocht met de boot, we zouden met de boot een klein stukje varen zodat we meer kans hadden om schildpadden te zien. Maar de zee was nog ruiger geworden, vandaar dat wij met een zeil over ons hoofd moesten gaan zitten. Alleen was dit doodeng omdat je niets ziet en natuurlijk zat ik in het midden waardoor ik ook niet af en toe naar buiten kon kijken. Ik ben blijkbaar niet heel strategisch in de goede plek van een boot zoeken….

Eenmaal aangekomen moesten we wachten, aangezien de gidsen gingen kijken of er schildpadden waren. We moesten op de grond zitten zodat er een kans bestond dat de schildpadden voor onze neus het eiland op zouden komen. Dit gebeurde niet maar op een gegeven moment mochten we met onze gids meelopen. Wij schijnen met onze rode lampen, zodat je de dieren niet schaad. Anders kan het zo zijn dat de dieren gedesoriënteerd raken waardoor ze niet meer weten waar ze naar toe moeten. Maar uiteindelijk zagen we een schildpad zijn eieren leggen. Een schildpad legt zo ongeveer 100 tot 150 eieren. Alleen overleven niet alle schildpadden de tocht naar de zee of overleven ze het niet in de zee. Even laten zagen we nog 2 schildpadden die eieren aan het leggen waren. Daarna gooien ze het gat weer dicht en vertrekken ze weer richting zee. Dat hele proces duurt ongeveer 4 tot 5 uur. Even laten zagen we een schildpad die de weg niet meer wist, aangezien die zijn eieren gelegd had maar daarna naar het bos toe verdween. Dus onze gids was zo lief op de schildpad weer de goede kant op te helpen door te schijnen met zijn rode licht.

De volgende dag konden we nog even lekker relaxen en daarna moesten we onze spullen pakken om weer terug te gaan naar Paramaribo. Onderweg zijn we nog gestopt bij Frans Guyana om de gevangenis te bezoeken. Dit was niet zo spectaculair. Want we hebben er alleen een rondje om heen gelopen. Wat wel het gekke was, is dat Frans Guyana een Europees land is en ze spreken daar Frans. Maar al met al was het een super mooi weekend en heel bijzonder om te zien hoe de schildpadden hun eieren leggen, heel gek om daar zo dicht bij te zijn.